Özel Atomik Tahrip Mühimmatı (SADM), 1960’ların ortalarından sonlarına doğru ABD Donanması tarafından geliştirilen gizli bir nükleer silah programıydı. Bu sistem, W54 nükleer savaş başlığını kullanıyordu ve H-912 konteyneri içinde taşınarak Özel Harekat Kuvvetleri tarafından hedefe ulaştırılıyordu.
İki kişilik bir ekip, cihazı belirlenen noktaya yerleştirir, zamanlayıcısını ayarladıktan sonra hızla bölgeden uzaklaşırdı. Bu kaçış genellikle bir denizaltı ya da yüksek hızlı bir su aracı ile gerçekleştirilirdi ve oldukça gizli bir şekilde yapılırdı.
W54 savaş başlığı, aynı zamanda Mark 54 veya B54 olarak da bilinir, 1950’lerin sonlarında geliştirildi. Hem ağırlık hem de patlayıcı gücü bakımından, ABD’nin sahada kullandığı en küçük nükleer silah olma özelliğini taşır.
Bu kompakt tasarım, plütonyum-239 içeren bir implozyon cihazı barındırıyordu ve farklı modifikasyonlarıyla 10 ila 1.000 ton TNT (42 – 4.184 gigajoule) arasında değişen patlama gücüne sahipti.
Savaş başlığının iki temel kullanım alanı vardı: Bir versiyonu AIM-26 Falcon hava-hava füzesi ve Davy Crockett geri tepmesiz top sistemine entegre edilirken, diğer versiyonu doğrudan SADM sistemi için tasarlandı.
Taşınabilir versiyonunun geliştirilmesi Haziran 1960’ta başladı ve ilk model olan Mark 54 Mod 0 (sonradan B54-0), Nisan 1963’te üretildi. Geliştirilmiş versiyon B54 Mod 1, Ağustos 1964’te üretime geçti. Silahın boyutları 305 mm çapında, 457 mm uzunluğunda ve 58,5 pound (26,5 kg) ağırlığındaydı.
Sistem; savaş başlığı, mekanik zamanlayıcılı ateşleme sistemi, ferroelektrik ateşleyici ve mühürlü bir gövdeden oluşuyordu. Gövde, alüminyum döküm ve kalıplanmış fiberglas malzemeden yapılmıştı. Savaş başlığı ile dış kaplama arasında kauçuk köpük yalıtım bulunuyordu. Gece operasyonları için kadranlar trityum-fosfor boya ile aydınlatılmıştı. Ayrıca su altı kullanımı için özel bir muhafaza ve dış kontrol mekanizmaları da bulunuyordu.
B54 Mod 2’nin üretimi Haziran 1965’te başladı. Boyutları önceki modellerle aynıydı ancak tasarımda bazı iyileştirmeler yapıldı ve ağırlığı 70 pound (32 kg) seviyesine çıktı.
Atomik Tahrip Mühimmatı (ADM) kullanım kılavuzları, bu silahların savunma amaçlı ve muharebe mühendisliği operasyonlarında nasıl kullanılacağını tanımlar. Hedef olarak; köprüler, barajlar, kanallar, tüneller, havaalanları, demiryolu aktarma merkezleri, limanlar, sanayi tesisleri ve enerji altyapıları gösterilir.
Bu hedefler için uygun patlama gücünü belirlemek amacıyla kapsamlı tablolar sunulmuştur. Hesaplamalarda gömülme derinliği, radyoaktif serpinti etkileri ve personelin güvenli uzaklıkta olması gibi faktörler göz önünde bulundurulurdu.
27 Aralık 2018’de, Green Bay Press-Gazette gazetesi, SADM programında eğitim almış bir gazinin — Mark Bentley’nin — röportajını yayımladı. Bentley ve diğer askerler, bu cihazları elle yerleştirip patlatmakla sorumluydu.
Habere göre, bu görevlerde yer alan askerler, görevlerinin neredeyse intihar niteliğinde olduğunu biliyordu. Ya patlama yarıçapından kaçmak neredeyse imkânsızdı, ya da patlama anına kadar bölgeyi güvenceye almakla yükümlüydüler.
